05 mei Annemyrthe Langenbach

Rol/ functie: Verteller

‘Je groeit samen naar de voorstelling toe’

Annemyrte Langenbach mag als verteller in het toneelstuk over de Cuneralegende de spits afbijten. Het uitspreken van de openingszinnen is een hele eer, maar vooral bedoeld om de luisteraars meteen in de sfeer van de legende mee te nemen.

Luister maar eens: ‘Welkom op deez wonderschone plek: het wondermooie Rhenen, aan de oevers van de Rijn’. Zo opent ze zes avonden in september de openluchtvoorstelling in de uiterwaard voor de stad. ‘Wonderen zijn hier geschied! Zieken zijn hier wonderlijk genezen. Niet door chirurgijn en medicijn, nee… door de heilige Cunera, die, hoewel hier wreed gestorven, Rhenen nimmer met haar kracht verliet.’
Afgezien van dit niet-alledaagse proza, telt de monoloog bijna 650 woorden, zeven minuten gesproken tekst en… uit het hoofd. Ga er maar aan staan! Een krachtproef, ook voor Annemyrte. Haar ervaring beperkt zich tot een rol in een toneelstuk in een ver verleden. Maar dat beviel haar overigens best: ‘Samen toneelspelen brengt je op een speciale manier in contact met andere mensen. Mensen die het leuk vinden om samen met toneelvrienden te leren teksten onthouden. En te leren van elkaar.’

Een toneelgezelschap groeit samen naar een voorstelling toe. Intussen daagt de regisseur de spelers telkens uit om nieuwe dingen te proberen. Annemyrte: ‘Je ziet elkaar groeien in een rol, mooi is dat. Met zo’n grote productie meedoen, betekent dat je er onderdeel van wordt. Steeds vaker kom ik in Rhenen mensen tegen die ik ken van ‘toneel’. Dat overkomt ook andere betrokkenen. Er zijn zoveel verschillende taken en rollen dat iedereen altijd wel iets vindt waaraan je plezier beleeft. Of waarin je jezelf kunt uitdagen.’